ABIGAWNIPHA NEZAKET ( 1929 - 22.07.2019)

Ortak bir değerimizdi Nezaket anamız. Onun yaşça büyük olması bir yana geleneklerimize sıkı sıkıya bağlı olması ve Abhaz mutfağına son derece önem vermesi, tüm konuşmalarında Abhazcaya öncelik vermesi, toplumumuzun dertlerini dert edinmesi gibi bir çok husustan dolayı onu tanıdığım Abhazya'nın bağımsızlık mücadelesi verdiği 1992 yılından bu yana ikinci bir annem ve ailenin en büyük evladı olarak olarak görmüşümdür kendimi.

Sarnıç'a (Tsabal köyü) komşu olan Bilecik merkeze bağlı olan bir saç ayağı oluşturan Künçeğiz, Elmabahçe, Hasandere (Çıza) köylerinden Elmabahçe köyünden gelin olarak Pısaalara gittiği Künçeğiz'de uzun yıllar kaldıktan sonra çocuklarının eğitimi nedeni ile ayrıldıkları Künçeğiz'den de hiç bir zaman bağlarını koparmadılar . Bir yandan evlatlarının eğitimini başarı ile devam ettirirken ayrı kaldıkları köylerini her daim ailecek içlerinde yaşattılar. Abhaz dilinin o özel lehçesini orjinal hali ile konuşmaya devam ettirmişlerdir. Abhazca'nın bu lehçesi/şivesi ne yazık ki kaybolmak üzere. Bu şive ile yapılan konuşmaları dinlerken adeta bir müzik eseri dinliyormuş gibi hissederdim kendimi.

Nezaket anamızın en mutlu olduğu yer en çok mutfak ve mutfakta da Abhaz yemeklerini yapmak ve ikram etmekti. Sofra ne kadar kalabalık olursa o çok daha bir huzur ve mutluluk duyardı. Yemeklerin katkı maddelerini özenle seçer toplardı. Geleneksel tatlarını korumak onun için çok önemliydi. Abhaz mutfağının vazgeçilmezi Abhaz tuzu (Pırpılçıka) hazırlamak ve paylaşmak onun için ayrı bir zevkti. Ben dahil pırpılçıkanın aboneleri bir hayli kalabalıktık. Her zaman bir sevgi çemberi içinde bulunduğumuz yaşamı boyunca birlikte paylaştığımız Abhazya sevgisi dahil bir çok konuda var olan duygu bütünlüğümüz beklenmedik bir anda yarıda kaldı.

Huzur içinde uyu, evlatların Zeki ve Zihni'nin kolları arasında.
Mekanın cennet olsun. Daima dualarımızda olacaksın.