Abhazya’dan
sürgün nedeniyle Balkanlara, oradan da 1877-1878 Osmanlı Rus savaşı (93 Harbi)
sonrası tekrar zorunlu göçe tabi tutulan Tsaballılardan (Ҵабал) 500 haneye
yakın aile Sarnıç'a ulaşmıştır. Bu aileler için Sarnıç, öncelikle bir rehabilitasyon
merkezi, nefeslendikleri bir nevi geçici konaklama yeri olmuştur. Belirli bir
geçiş döneminden sonra, bazı aileler Sarnıç’tan ayrılarak ekseriyetle Eskişehir
ve İnegöl çevrelerinde ki köylere yerleşmişlerdir.
Sarnıç'ta
kalmaya karar veren sülalelerden biri olan Kozalardan, bazı ailelerde zamanla
farklı yerlere göç etmiş olmalarına rağmen Sarnıç’taki izlerini, yerlerini, köklerini
asla unutmamışlardır.
Tsaballı Kuadzaların
yeri artık Sarnıç’tı. Kuadzba Nart'ın torunları için atalarının yurt edindiği
Sarnıç vazgeçilemez kutsal ocakları olmuştur.
Nart'ın
torunlarından, Sırrı ve Basri’nin kız kardeşleri Behice Abla'nın
(1932/16.03.2018)vefat
ettiğini duyduğum anda hüzünlü bir yolculuğa doğru savruldum. Asaleti ve
nezaketi ile gerçek bir hanımefendiydi, onu dinlerken Abhazların sosyal yaşam
ve kültürlerinin farklı özelliklerini ve güzelliklerini görmek mümkün oluyordu.
O yaşamı ve yaşanmış tarihimizi sevdiriyordu. Mekânın cennet olsun, nurlar
içinde yat Behice ablam.
Sarnıç’ta
kalmış ve Sarnıç’tan ayrılmış olan Kozaalar ile ilgili soyağaçlarını
paylaşmakla geçmişe bir köprü oluşturmak istiyorum. Eksik ve yanlışların
tashihine yardımcı olacak olanlara da şimdiden sonsuz teşekkürler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder