SARNIÇIM
SENİ ARIYORUM
Ayçiçeği
saplarından arış
Kabakçıklardan
teker yapıp
Arabacıklarımızla
yapardık yarış
Mutluluk
kaplardı yüreğimiz
Koşturdukça
bostan tarlalarında
Güz
mevsimini yaşardık anızlarda
Hüzünle
mutluluğu harmanlayarak
Ayakkabılarımızı
çıkarır yarışırdık
Derelerin üzerinden atlardık
Çelik çomak,met
oynar güreş tutardık
Kareler çizer
toprağa dama oynardık
Çocukluğumuzu
doyasıya yaşardık
Neşe
doluyduk, huzur doluyduk
Koşturur dururduk zümrüt yeşili çayırlarda
Tırmanır ağaçlara,
yuvarlanırdık bayırlarda
Çocukluk
yıllarımdaki arkadaşlarımı arıyorum bugün
Çetin,
Gomgom,Turan, Ferdon,Faruk sizinleyim yine bu
gün
Yeşil vadinin içinden köyümüze hayat veren
Sımsıcacık bizi kucaklayan evlerimizden, bahçelerimizden
Huzur taşar,
mutluluk taşardı
Böyleydi
yaşam, Sarnıç böyle yaşardı
Ah yıllar ah
ne yaptınız, ne yaptınız
Ah vefasız
yıllar neden neden
Beni
çocukluk günlerimden kopardınız
Çocukluğuma
dönmek anılarımı yaşamak istiyorum
Gözlerim
dolu yüreğim perişan
Ben şimdi
Sanıç’ımı arıyorum
Bana
mutluluk veren, huzur veren
Anılarıma
uzanabilsem
Ve o
anılarımda kalabilsem
Ben şimdi o
köyümü
Anılarımda
yaşattığım köyümü arıyorum Sanıç’ımı arıyorum
Çocukluk
arkadaşlarımı arıyorum.
Rıfat Özbey
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder