Apapa Vahdettin ve kızı Apapapha Birsen (1962)

ÇOCUKLUK ARKADAŞLARIMI ARIYORUM

SARNIÇIM SENİ ARIYORUM

Ayçiçeği saplarından arış

Kabakçıklardan teker yapıp

Arabacıklarımızla yapardık yarış

Mutluluk kaplardı yüreğimiz

Koşturdukça bostan tarlalarında

Güz mevsimini yaşardık anızlarda

Hüzünle mutluluğu harmanlayarak

Ayakkabılarımızı çıkarır yarışırdık

 Derelerin üzerinden atlardık

Çelik çomak,met oynar güreş tutardık

Kareler çizer toprağa dama oynardık

Çocukluğumuzu doyasıya yaşardık

Neşe doluyduk, huzur doluyduk

Koşturur dururduk zümrüt yeşili çayırlarda                                                   

Tırmanır ağaçlara, yuvarlanırdık bayırlarda

Çocukluk yıllarımdaki arkadaşlarımı arıyorum bugün

Çetin, Gomgom,Turan, Ferdon,Faruk sizinleyim yine bu  gün

 Yeşil vadinin içinden köyümüze hayat veren

Sımsıcacık  bizi kucaklayan evlerimizden, bahçelerimizden

Huzur taşar, mutluluk taşardı

Böyleydi yaşam, Sarnıç böyle yaşardı

Ah yıllar ah ne yaptınız, ne yaptınız

Ah vefasız yıllar neden neden

Beni çocukluk günlerimden kopardınız

Çocukluğuma dönmek anılarımı yaşamak istiyorum

Gözlerim dolu yüreğim perişan

Ben şimdi Sanıç’ımı arıyorum

Bana mutluluk veren, huzur veren

Anılarıma uzanabilsem

Ve o anılarımda kalabilsem

Ben şimdi o köyümü

Anılarımda yaşattığım köyümü arıyorum Sanıç’ımı arıyorum

Çocukluk arkadaşlarımı arıyorum.

Rıfat Özbey

Bırzıpha Fatimet (1910) / Beyipa Nurettin'in Annesi

Sarnıç’dan Karadede’ye Ebedi Dostluk

Öncelikle Karadede’li dostlarımdan uzun yıllar geçmesi ve de yeterli bilgiye sahip olmadığımdan dolayı yapmış olduğum bazı hatalar ve karışıklıklar olmuş olabilir. Bundan dolayı peşinen özür diliyorum. Benim buradaki amacım Karadede ile Sarnıç arasındaki daha Balkanlar da iken başlayan ebedi bir dostluğu işlemektir. Bugünkü nesillere böyle bir dostluğun yaşandığını yansıtmaktır. Halk arasında 93 Harbi olarak bilinen 1877/1878 Osmanlı Rus savaşı Balkanlardan sonra Anadolu topraklarında buluşturduğu Karadede ve Sarnıçlıların dostluğu ölümsüzdür. Köylerimiz yok olma noktasına gelmiş isede Yüreklerimizde oluşturduğumuz köylerimiz daima yaşayacaktır

Sarnıç’dan Karadede’ye Ebedi Dostluk

Karadede ile Sarnıç iki mahalleden ibaret tek bir köy gibiydik

Yeşil vadilerin içinde birbirimizi birbirimizden ayıramazdık

Kaderlerimiz buluşturdu bizleri.Balkanlarda komşu olmuştuk

Sürüldük Balkanlardan art arda sonrasında Anadolu’da buluştuk

On beş yıl kadar sürmüştü, Balkan topraklarındaki komşuluğumuz

Bir asrı aştı Anadolu ‘ya seller gibi taşan engin dostluğumuz

Umutlar yeşermiş yeniden Anadolu’da mutluluklar vadilerden taşmış

Dostluklar ilerleyip gelişmiş sonsuz mutluluklar gökyüzünü sarmış

93 muhacirleriydik siz ve biz kaderlerimiz kesişmekle başlamış

Karadede’de buluyorum kendimi gönlüm kırık gözlerim yaşlı

Kirece boyanmış iki katlı okul, ne kadar mağrur ne kadar ihtişamlı

Tertemiz bembeyaz evler pencerelerinde renk renk çiçekler

Bahçelerinde leylaklar, mis kokulu güller mor, beyaz zambaklar

Yemyeşil köy meydanı ortasında cami çevresinde özenli çitler

Bu meydanda günler geceler boyu sürerdi düğünler eğlenceler

Su kuyuları süslerdi meydanı, her köşede akardı gürül gürül çeşmeler

Köyün ortasında yaz kış akan deresinde yüzerdi kazlar ördekler

Meydanı bir baştan bir başa koşardı çocuklar, yuvarlanırdı bebeler

Bu meydanda kapışırdı yiğitler saatlerce sürerdi iddaalı güreşler

Sultan Abdülaziz’in başpehlivanı Makarnacının torunlarıydı pehlivanlar

Er meydanıydı köy meydanı, her zaman bitmez tükenmezdi güreşler

Bir akşamın hüznü çökerken yine Sarnıç’ıma karadede’mle  birlikte     

Bir gün doğuşunda buluyorum kendimi yola koyulan gelin alayında

Gölcük’ten gelin alıcılarla dönüyoruz yayası, atlısı, arabalısı yolllarda       

‘’Süt içtim dilim yandı döküldü kilim yandı’’ çınlıyor kulaklarımda

Kara Halil’in oğlu Kara Mehmet Er meydanında estiriyordu fırtınalar

Peş peşe güreş tutuyor, peş peşe pehlivanlar, peş peşe tuşlar

Hey gidi yıllar hey,özlemle andığımız geçmiş de kalan huzurlu yıllar

Geçmiş güzel günleri, ancak karadede ile sarnıç ’da yaşayanlar anlar

Yetim kaldık, öksüz kaldık bizler, yok bu topraklarda ah o eski insanlar

Bilecik’te, Eskişehir’de Bursa’da yaşayan siz evlatlar, torunlar

Her nerede yaşıyorsanız selam olsun hepinize karadedeliler

Karadedelilerle Sarnıçlıların dostluk meşalesine uzansın eller

En ufak bir işimiz olduğunda bile koşardık karadede’ye

Bir balta sapına, bir kürek sapına, bir diren bir yabaya

Çare olurlardı dostlarımız demirci, marangoz inşaat ustasıydılar

Karda, kışta, yağmurda çamurda her zaman candan koşturdular

Bu gün karadede ‘de olacağım çalacağım kapınızı sizlerle olacağım

Paylaşalım birlikte, yaşatalım bu gün eski günleri yeniden analım

Dönelim istiyorum bu gün yıllar evveline sarılalım istiyorum köklerimize

İlmek ilmek dokumak, uzanmak geçmiş de kalan güzel dostluklarımıza

Hane hane ziyaret edeceğim, sizleri ne kadar özledim bilseniz

Bakraz deresinden geliyorum bir çeşme başında mola versem ne dersiniz

Kobak’ın çeşmesi hala gürül gürül akarken neler hissediyor bilirmisiniz

Kobak Mustafa, Kobak İbrahim, Kobak Halil bir nesil bitti yeni nesil neredesiniz

Molla Mahmut’un çeşmesinin başında kaval çalan çobanları görür gibiyim

Yaban hayvanları,kuşların ziyaret ettiği bu çeşmenin yanı başından

Geçmiyorsunuz artık, rastlamıyorum sizlere koptunuz ata topraklarından

Köy catrıkına yakın sarnıçlı papa Zaman’ın çeşmesi de yok artık

Muttalip’in su değirmeni çalışıyor mu hâlâ, o günlerden nerde yanıyor bir ışık

Makarnacı Hüseyin pehlivanın oğulları Eşref,Yahya,Osman direniyorlar mı hala

Muttalip’ın evlatları Mahmut ve İlyas değirmen taşlarını dövüyorlar mı sabırla

Kovanlık boğazında köyün sürüleri, sürülerin başında yok genç çobanlar

Bir araya gelip ne güzel oyunlar oynardık bir zamanlar neşelenirdi yaylalar

Şükrü eğitmenim, ne zaman gelsem uğramaz mıydım size açık dursun kapın

Baban Rıza amcayla, amcan Nuri’nin öpmeliyim ellerinden,  geldiğimde onların

Hüsmen İbrahim can damarıydı vadimizin,erbabıydı demircilikte işinin

Kazma, kürek,balta, saban,pulluk onun eseriydi tüm zirai aletlerin

Avcılık da yarışırdı tümüyle Karadede’liler avcı Kadirle avcı Ali Osman

Bir adım öndeydiler, sürek avına çıkılırdı kışın avcılarla dolardı orman

Hasan onbaşının oğulları Hasan Hüseyin,Mustafa,Akif’i

Akkaş Halis,Tombak İsmail,Âdem Mustafa,Âdem Halil’i

Posta Salih,Toy Halim,Efraim Kurt hatırlar mısınız bilmem her birini

Dağarcığınızda bir dirhem bir şey kaldıysa Ogünlerden birlikte anlatalım

İnce Mehmet oğulları Ali ve Naim, sıhhiye erliği yapmıştı Naim

Hem Sarnıçlının hem de Karadede’li hastaların yetişirdi imdadına

İğne kutusunda şırıngalar, kaynatıp iğneleri saplardı anında damarına

Bir Baytardan aşağı değildi engin bilgisi ile Gakcı Salim teşhiste hastalıkların

Derman olurdu köylünün, tedavisini yapardı hastalanan hayvanların

Hafız Osman’ın Koca Mehmet’in düşmezdi ellerinden testere ile rende

Biçer doğrarlardı,hayat bulurdu keresteler ağaçlar mahir ellerinde

Naim Ali Davul’un ustasıydı düşürmezdi davulu elinden

O anlardı davulun gür sesinden nağmelerinden, dilinden

Babalinin oğlu İsmail muhtar iken karadede köyünün

Telefon hatları vardı muhtarlıklar arasında her köyün

Oyun sanır çevirir dururdum Sarnıçtan kolunu telefonun

O çocukluk günlerimde telefonla sohbetti benim için adı oyunun

Uğramadan geçmeyelim Arabacıların Mustafa ile Arifi

Okulun hemen yanı başındaki evlerinde bulalım Arif Çelik’i

Köyün en alt başında çok güzel bir bahçenin içinde

Meyve ağaçları ile çevrili muhacir Ahmet’in evinde

Bir bardak soğuk ayrana hayır demezsiniz herhalde

Deli Yusuf’un oğlu Osman’ a uğrayalım, az ilerde bekliyor Şevket

Kalpler kırılmaz, kırgınlıklar olmazdı bu köyde elbet

Korucu Osman Sarnıç’ın korucusuydu, sürekli sarnıçtaydı

Köye gelişinde tüm çocukların gönlünü alır eğlendirirdi

Kırmızı İsmail, Kırmızı Halil kardeşlerden kimler kaldı kimler var

Kimler kaldı ki hayatta, hangi İl de yaşıyor şimdi torunlar

Yüzbaşının oğulları Galip, Zeki kimleri arasam kimleri sorsam

Mestan Hüseyin oğlu Mümin, Molla İbrahim kimleri unutmuşum

Bakkal Hüseyin Hoca Her ne ararsan vardı bakkal dükkânında

Yağı, tuzu, şekeri, giderdik Sarnıç’tan market alışverişini yapardık adeta

Kutularda renk renk lokumlar akide şekerleri lokumlar kavanozlarda

Küçücük bir kasaba gibiydi demircisi, nalbandı, berberi bulunan

Marangozu, bakkalı, kahvesi ile farklı bir yaşamı içinde barındıran

Sabah ezanından sonra günün telaşı çökerdi Karadede ’ye

Dolaşır köy sığırtmacı toplar köyün sığırlarını sürerdi Hamza dereye

Ardından Koyun keçi Çoban’ı çıkar toplar sürüyü yürürdü pınar direğe

Kuzuların, oğlakların buzağıların çobanı da sürmeli deresine doğru yayardı

Gün batımında ise hüzünlü bir telaş kimi koyunlarını kimi sığırlarını karşılardı

Evlerinin önünde bekleşirken paylaşarak günlük yaşamdaki sırlarını

93 Muhacirlerinin son savaşçısıydı Kâhya Halil İbrahim köyünün

Terk etmedi direndi direnebildiğince bağrında karadedenin

93 Muhacirleri yoktu artık, bir dönem bitiyor yeni bir dönem başlıyor

Doğu’dan gelen ailelerle Karadedem’e bir başka yazgı taşınıyor

Şöyle bir dolaşıp geçtim baştanbaşa, uğramaya uğraştım her birinize

Karıştırdıysam ayrıştırın, toplaşıp birleştirin ortak oldum özleminize

Değinmeden geçemem kısaca Sarnıçtan Karadede ‘ye göçlerden

Brıskillerden Talat, Ramis Papalardan Fuat, Burhandan

Ağanlardan Asri, Argunalardan Zülfi’ye oğulları Kenan, Adnan’dan

Bir kaza sonucu ayağını kaybeden gurgmal İsmet’ten

Karadede içinde bir Sarnıç oluşmuştu kısa bir süre bu göçlerden

Yıllar sonra kaderi değişiyordu Karadede'nin Karadedelilerin

Çiftini çubuğunu satıp, satıp, Terk edip, terk edip gidiyordu

Eskişehir, Bilecik, Bursa’ya doğru ard, arda göçler sürüyordu

Ve bir gün ne Muhacir ne Abhaz kalmıştı gün öyle başlıyordu

Şimdi doğu Anadolu’dan gelen bir Halk var bu topraklarda

Bir asrı aşkın bir yaşam sonlanırken yepyeni bir yaşamda

Yepyeni yazgıların yazılacağı bu zümrüt yeşili vadilerin ortasında

Kimseler yok artık, her nerede yaşıyorsa çocuklarınız, torunlarınız

Buluşacağım onlarla, selam olsun hepinize Karadede’ den Sarnıç’tan

Gönüllerimizde oluşturduğumuz köylerimizde

Mutlaka bir yer vardır birbirimize bir köşesinde

Rıfat ÖZBEY