Papba Süleyman (Dalaç)

Ufuk Cengiz arşivinden Papba Dalaç.

ANILARDAN BİR KESİT

 

ANILARDAN BİR KESİT

Sarnıç diye bir köy var, biliyor musunuz ?

Köyün girişinde bir kuyu var, anımsıyor musunuz ?

O kuyu halen o girişte duruyor.

Sizi her gelişinizde karşılayan bu kuyunun 

Geçmişteki halini, hatırlıyor musunuz ?

CAVİDAN ABLAM

 

               20/08/1943-27/08/2023 

Yüreğinde taşıdığın vardı yığınla acıların
Daima yüzüne tebessüm olarak yansıttın
Gözyaşı görmek isteyen gözleri yanılttın
Sustu anında lal oldu diller, dilleri şaşırttın

Yaşamın her devrinde yaradana sığındın
Şükür ettin daim, hiçbir an boyun eğmedin
Yüreğine aktı gözyaşların, hiç dindirmedin
Huzura mutluluğa gözyaşları içinde erdin

Her yaşamın kendine özgü hikayesi vardır
Kendi kahramanlarını kendi içinden yaratır
Sen, hem benim hem kendi kahramanındın
Huzur içinde uyu, vardığın yer ebedi hayattır

Birlikte koştuğumuz avlumuza son kez girdin
Gözyaşına boğuldu o anda Sarnıç senin için
Oradaydı biricik kızın, yeğenlerin, sevdiklerin
Nurlarda uyu ablam, cennet olur inşallah yerin

 Not: Cavidan ablamın ziyaretine gittiğimde onun vedaya hazırlandığını fark ettim. Onun için 24.08.2023 günü aynı gün bende ona veda şiiri yazdım. Nitekim üç gün sonra 27.08.2023 günü, ikindi vakti hayata veda etti. Onu kapıdan gülümseyerek gireceğini hayalleyerek geçireceğim bundan sonraki günlerimi. 

CANIM ABLAM

Anımsadım çocukluk yıllarımı o an
Peşi sıra koştururdum, düşe kalka ardından
O nereye ben oraya koşardım her zaman
Şimdi hasta yatağının başucundan
Aralayıp gözlerini çaresizce baktığında
Çocukluk günlerime uzandım o yeşil gözlerinde
Tutamadım göz yaşlarımı ablam, tutamadım
Yardın yüreğimi damla damla
Anlat ablam anlat, çocukluk günlerimizi anlat
Senin peşinde koşturduğum günlerimizi anlat
Açıp kapadığın gözlerinde geçmiş yılları gördüm
Her daim taşıdığın yaşamın ağır izlerini gördüm
Ne sen konuşabildin nede ben
Konuşulurmuş meğer öylede yaptık
Sadece göz yaşlarınla da doyasıya konuştuk
Yaşam içinde sürüklenirken bir bilinmeze
Yüreğine yığdığın paylaşamadığın sırlar
Duygularına yansıyıp kalan derin izler
Yaraladı hep seni bilirim derinden derinden
Mazinin içinde sıkışıp kalan acı tatlı anılar
Dökülür göz pınarlarımızdan sıra sıra
Daha bir yaralar her damla gözyaşı acı acı
İşler yüreğimize ta derinden
Yaşam muhasebesini eşitleyemedik be ablam
Her yılı üç yüz altmış beş gün zararla kapatmışız
Can ablam, canım ablam

24.08.2023 / Bursa

ABHAZ DÜŞÜNÜR / ABIGBA CEMAL (1929-11. Eylül .1997)

 

Diaspora ile Abhazya / Tsabalı gönül bağı ile  birleştiren Abıgba Cemal’i diasporadan bahsederken anmadan geçemezdim. Benim için olduğu kadar toplumumuz içinde çok önemli bir şahsiyet olduğunu belirtmek istiyorum. Atayurt'tan uzakta hiçbir bağlantı yokken edindiği bir alfabe ile kendi kendine anadili ile okuyup yazmasını daha da önemlisi düşüncelerini de net bir dille Abhazca olarak topluma aktarmasını çok önemli bulmaktayım. O şahsında sadece Mezit'i değil tüm diaspora Tsabal'ını temsil etmiştir. Abhazya Sohum’da 2002 yılında Abhazca olarak yayınlanan "Canımın İçi Apsnı" adlı kitabı bir şiir kitabından öte o kadar çok şey barındırıyor ki. Bazen bir felsefe, bazen bir tarih, bazen bir kültür hazinesine dönüşüyor. Bazen soykırımı yaşatıyor, bazen umut aşılıyor, bazen de derin derin düşündürüyor. Tsabaldan Sarnıç’a adlı kitabımda yer vermekten mutluluk duyacağım Abıgba Cemal amcanın bir iki ufak şiirini de paylaşmak ve gelecek nesillere tanıtmak istedim.

SÜTLÜK / KOYUNKIRILDI

 

Sarnıç’ın kuzeyinde 4-5 km mesafede meşe ormanlar içindeki  yaylada 93 (1877-78) muhacirleri tarafından kurulan bir köydür. 1928 yılında Koyunkırıldı olan adı Sütlük olmuştur. Bilecik merkezine (22 km) ve Pazaryeri’ne de aynı uzaklıktadır. Köy halkı o yıllarda Pazar ihtiyaçlarını ağırlıkla Pazaryeri’nden temin ederlerdi. Son yıllarda Bilecik merkeze yapılan yollar nedeniyle ulaşımın kolaylaşması nedeniyle köy halkı Bilecik’e gitmeye başladı. Pazaryeri’ne yayan at arabaları veya atlarla gelip giderlerdi. Şimdi köyün kurucusu olan köy halkından bir iki hane kalmıştır. Diğer köy sakinleri Doğu Anadolu’dan gelen ailelerden oluşmaktadır. Pazaryeri’ne gidip gelenlerden biride o atlı adamdı ve çayırlıklarda koyun kuzu otlatan biz çocuklar için adeta  bir noel babaydı. İşte o günkü çocuklardan biri olan bendenizin hayırla andığı adını dahi bilmediğim bu insanı aşağıdaki şiirimde yad edeceğim.

Not: İlçemizin Pazarcık olan adı Pazaryeri olarak değiştirilmiştir. Pazaryeri dendiğinde bir çok kişi tarafından algılanamamaktır. Sanki bir semt pazarından bahsediliyormuş gibi düşünülmektedir. İlçemizde Pazar yıllardır devamlı Cumartesi günleri kurulmaktadır. Benim bu anım 1950 li yıllarına, 70 yıl öncesine uzanmaktadır. 

ATLI ADAM

Hayırla yad edip anmışımdır her zaman için onu
Bilmem var mıdır neslinden oğlu, kızı yada torunu ?
Pazaryeri’nden dönüşünde gözlerdik hep yolunu
At üstünde meramızdan geçer tutardı köy yolunu

Cumartesileri bekler olmuştuk atlı adamın yolunu
Mevsime göre heybesinden meyvelerin bir çoğunu
Avuçla atardı çayıra fındık, fıstık, şeker, gül lokumunu
Toplardık sevinçle tebessümle selamlayarak onu

Pazarda sergileri dolaşırken hep anmaktayım onu
At üstünde heybesine el attığını görür gibiyim onu
Nurlarda yat atlı adam, nurlarda sürdür son uykunu
Sütlüklü Noel baba gözlüyorum hep senin yolunu