Her günün sabahındaki gibi
Günaydın diye
sesleniyorum
Hissetmemek
için kendimi yalnız
Yaşama arzumu
sınıyorum o an
Neden niçinler
arasında kaybolurken
Hızla
uzaklaşmak geliyor içimden
İçinde
yaşadığım zaman diliminden
Korkuyorum
geçmişi sorgulamaktan
Korkuyorum geleceği
yaşamaktan
Geçiyor
gözlerimin önünden aniden çocukluğum
Seslensinler
diye bekliyorum kapının önünde
Çocukluk
adımla annem babam
Şirin köyüm
Sanıç’ın tüm insanları geçmişteki gibi
Kut-Kut diye
seslensinler istiyorum
Kaldıramıyorum
yüreğimi baskılayan
Duygularımı paramparça
yapan
Kaybolan zaman
içinde varlığımı kuşatan
Bir ağ gibi
beynimi saran düşünceler içinde
Kayboluyorum
anılarımı yaşamak isterken
Ve annemin
kollarında uyanarak
Köyümün
içinden geçen derenin kenarında
Yemyeşil
çayırlarında koşturmak istiyorum
Ah ne kadar
ihtiyacım var
Çocukluk
adımla çağrılmaya
Ah bir
bilseniz ah bir bilseniz
Yüreğime saplanan
bir ok sızlatıyor
Sızım sızım
içten içe
Söküp atamıyorum
, derinde yaram
Her sabah
günaydın diyorum yine
Göz yaşlarım
cevaplıyor
Sensizliğe
doğru akarken zaman
09/12/2021/Yarenkent-Bursa
