BEYGUA ÖMER

BEYGUA ÖMER

(1901-25.02.2001)

(Ruhun şad olsun)

Bir asır boyu Abhazya için çarpan

Erişilmez bir ulviliğe ulaşan

Yılmaksızın azimle çalışan

Günümüze dek kültürümüzü taşıyan

Umut dolu o kalp dururmu?

Abhazya semalarında çarpıyordur elan

Ölümsüz olamaz derler elbet insan

Mutlak sondur, fanidir bu dünyada insan

Engin bir ufuk açtın genç nesillere

Ruhun şad olsun ey ölümsüz insan

Rehberi olmuştun bu mazlum halkın

Uzun bir yolculuk çileli yollarda hep vardın

Hafızaları zorlayan mitlerin arasında

Ulusal kültürümüzü genç nesillere taşıdın

Nur içinde yat halkımı hakkını savunan ey yüce insan

Şanlı mazimizi düşlerden arındırdın

Atalarımızın mirasını günümüze dek taşıdın

Dualarında olacaksın bu öksüz halkın

Olgun bir kültürün

Lisanlar üstü bir dilin

Sözcüsüydün bu milletin

Umutlarımızı sen yüceltmiştin

Nur içinde yat ey yüce insan  

Rıfat Özbey

25.02.2001

Bursa

Not:2016 yılının Abhazya’da Ömer Beygua yılı olarak ilan edilmesi nedeniyle vefat ettiğinde yazmış olduğum bu şiiri Sarnıçlılar bloğuna aktararak paylaşmak istedim. Mekânı cennet olsun

BEYGUA ÖMER ABHAZLARIN EBEDİ NEFESİDİR....

OKULUM / EĞİTMENİM

Cumhuriyetin kurulduğu yıllarda okuma yazma oranı %5 civarındaydı. Cumhuriyetle birlikte eğitime önem verilerek başlatılan eğitim seferberliğinde öğretmen ihtiyacını karşılamak için kısa süreli kurslar Sonunda 3 yıllık bir temel eğitim verecek eğitmenler yetiştirildi. Köyümüzün eğitmeni komşu köyümüz Karadede’ li idi o da bu kursları bitirerek eğitmen olmuştu. O her gün Karadede den Sarnıç’a gelirdi bizden önce 2 dönem bizim okuduğumuz 1952-1955 dönem ile bizden sonraki 1955-1958 dönemini de Şükrü Eğitmen okuttu. 3.sınıfı bitirenlerin birçoğu 4. Ve 5.sınıfı okumak için komşu köy Karadede’ye giderek ilkokulu bu şekilde tamamladılar. Zaman zaman aklıma düşen Şükrü Eğitmenimi ve sınıf arkadaşlarımı burada tekrar minnetle anıyorum.

Nur içinde yat Eğitmenim.

Cıvıl cıvıl bahçesinde saatlerce koşuşturduğumuz

Neşe kaynağımızdı o tek odalı kerpiç ’den okulumuz

Tek yürek gibi çarpardı on iki kişilik mevcudumuz

 Şükrü Eğitmenimizle aydınlanırdı Sarnıç’ta yolumuz.

 20.12.1997

 Ders yok mu bu gün neden gelmediniz eğitmenim

 Her gün geçerken beklerdim yolunuzu eğitmenim

 Yoklama yaptım gelmeyen öğrenciler var eğitmenim

 Sizde gelmiyecekmisiniz bundan böyle eğitmenim

 FiJ, Aysel, Gomgom, Çetin’de gelmeyecekmiş eğitmenim

 Faruk’la Ferdon Sarnıç dalar bak onlar vefalı çıktılar

 Turan’sa Pazarcık’ta yoldan gelen olursa diye bekler

 Suna Bozüyük’de Semiha ve Kadriye de Kütahya dalar

 Ferhan Eskişehir de Rıfat da Bursa da Eğitmenim

 Şimdi o koşuşturduğumuz okul bahçesi bomboş

 O yemyeşil bahçesinde arıyor gözlerim her birinizi

 Özlemle anıyorum birlikte geçirdiğimiz çocukluk günlerimizi

 Düşledikçe Sanıçımızı duygularımı kaplıyor derin bir sızı

 Ve direniyor halen Sarnıçım sönse de bir bir ardına ocaklar

 Ve direniyor halen Tsabal Sanıçda  tütüyor yine yer yer bacalar

 04.01.2016

 Yok işte bizim birlikte çektirdiğimiz bir resmimiz ben isimleri yazıyorum

 Resimleri hafızanızda yerleştirin.