Sarnıç’ımı
düşünüyordum
Ve Sarnıçım
da düşünen birine rastladım
Ve düşünen o
adamı, o an hemen hatırladım
Onu sakin
sakin düşüncelere dalmış görürdüm
O her zaman
zarif, o her zaman mütebessim haliyle
O düşünmeden
girmezdi hiçbir söze hemen
Görmemiştir
kimse onu ulu orta konuşurken
En olumsuz
ortamlarda bağırılır çağrılırken
Gönül alıp
yatıştırır huzur sağlardı hemen
Ve o düşünen
adam
Briskıl Kamil’den başkası değildi
Rıfat Özbey
“köyümün
insanlarınla anılarda da olsa yaşamak bana daima huzur veriyor. Nur içinde
yatınız … ”
